Atatürk, Dolmabahçe'deki yemekte Milli Eğitim Bakanı Mahmut Esat'ı sert bir dille eleştiren Dr. Reşit Galip'e, “Yoruldunuz, biraz dinlenseniz iyi olacak, buyurun istirahat edin!..” dedi. Bunun üzerine Dr. Reşit Galip “Burası sizin değil milletin sofrası, oturmak benim de hakkım...” karşılığını verdi. Atatürk,
“Öyleyse biz kalkalım” diyerek masayı terk etti...
Olaydan birkaç ay sonra Reşit Galip'in bir radyo konuşmasını dinleyen Atatürk, aynı sofrada, kulağına “Yarın Milli Eğitim Bakanı'sın!” diye fısıldayacaktı.
1893'de Rodos'ta doğdu. Askeri Tıbbiye'de öğrenci iken önce Balkan, ardından da I. Dünya Savaşı'na gönüllü doktor olarak katıldı.
1929'da kadınlarımız için şöyle diyordu: “Türk ulusuna özgü gelenekler içinde harem ve tesettür yoktur. Türk kadını, hiçbir anında tesettürü seçmedi.”
Atatürk, “Hem doktordur, hem hukuk doktorudur, hem siyaset doktorudur, hem edebiyat doktorudur ve güzel arkadaştır” diye O'nu anlatıyordu.
1932'de, 39 yaşında Milli Eğitim Bakanı oldu. Öncelikle öğretmen maaşlarının genel bütçeden ödenmesini sağladı.  1933 üniversite reformunu başlattı. Profesörlerin üniversitede kalabilmeleri için yayın yapmaları ve bilimsel nitelik taşıyan kitapları olması koşulunu getirdi.
Nazizm'den kaçan ünlü bilim adamlarıyla Türkiye'de çalışmaları için bir anlaşma imzaladı.
Atatürk'ün bu gayretlere yorumu, “Doktora gıpta ediyorum. Üniversite reformu gibi büyük bir meseleyi eline aldı ve onu başarıyor” şeklindeydi.
Şubat 1934'te henüz 41 yaşında, Keçiören'deki evin de demir karyola üzerinde, kitapları arasında öldü.
Hasan Ali Yücel'in deyimiyle, “Sapına kadar devrimciydi. Bazı hareketlerini, hatta bizzat yüzüne tenkit ettiği Atatürk'ün devrimci ruhuna, hayatının her anında sadık kaldı...”
1933 yılının 23 Nisanı'ndan bu yana, her öğrencinin, her sabah; “Türküm, doğruyum, çalışkanım” diye başlayan andı O'nundur.